استفاده از داروهای هومیوپاتی برای حیوانات

هومیوپاتی یکی از روش‌های درمانی است که در سال‌های اخیر در درمان بیماری‌های مختلف حیوانات به‌ویژه در بیماری‌های حاد و آسیب‌های جسمانی مورد توجه قرار گرفته است. این روش درمانی به دلیل اثرات سریع و کم‌عارضه‌اش در کنار داروهای رایج، جایگاه ویژه‌ای در درمان حیوانات پیدا کرده است. با این حال، استفاده از داروهای هومیوپاتی برای حیوانات، توجه به اصول خاصی مانند نگهداری صحیح دارو، انتخاب دوز مناسب و شیوه‌های دقیق تجویز ضروری است. این مقاله به بررسی مراقبت‌های پیش از تجویز دارو، روش‌های استفاده و نکات مهم در تجویز داروهای هومیوپاتی برای حیوانات می‌پردازد.

مراقبت‌های پیش از تجویز دارو

داروی هومیوپاتی باید در ظرفی با درب چوب‌پنبه‌ای که به‌خوبی بسته می‌شود نگهداری شود. این ظرف باید در مکانی خنک، تاریک، دور از نور شدید و بوهای قوی قرار گیرد. قرص‌های این دارو طعم شیرین دارند، به همین دلیل ممکن است حیوانات آن‌ها را بجوند یا بمکند. همچنین روی شیشه دارو باید برچسب شناسایی حاوی نام و توان دارو درج شده باشد.

روش‌های استفاده از داروهای هومیوپاتی برای درمان و پیشگیری در حیوانات

1. اضافه کردن به آب آشامیدنی:

برای درمان گله، داروی رقیق‌شده در آب آشامیدنی حل می‌شود. توان 30c معمولاً اثر درمانی خوبی دارد. در بیماری‌های حاد، برای دستیابی به نتیجه سریع‌تر، از توان‌های پایین‌تر استفاده می‌شود و تعداد دفعات مصرف دارو بیشتر می‌گردد. در بیماری‌های مزمن، از توان‌های بالاتر استفاده می‌شود، اما تعداد دفعات مصرف کمتر است؛ مثلاً دو بار در روز کافی است. برای پیشگیری از بیماری، بسته به شدت شیوع، دارو به‌صورت هفتگی، هر دو هفته یک‌بار یا ماهانه داده می‌شود تا حفاظت کافی ایجاد شود.

2. استفاده از داروهای بیوشیمیایی:

در موارد استفاده از داروهای بیوشیمیایی (نمک‌های شوسلر)، داروهایی مثل Silicea و Ferrum phosphoricum با توان 12X بهترین اثر را دارند. اما سایر داروهای بیوشیمیایی در توان 3X بهتر عمل می‌کنند. اگر توان‌های پایین‌تر اثر کافی نداشتند یا تأثیرشان کوتاه‌مدت بود و علائم بیماری تا حدی بهبود یافت اما درمان کامل نشد، باید از توان‌های بالاتر مثل 20X و 30X استفاده کرد. توان 30X دو بار در روز و توان 20X یک بار در روز تجویز می‌شود.

• برای آشنایی با دوزهای داروهای هومیوپاتی مقاله‌ی چگونگی انتخاب توان و دوز داروی مناسب در تجویزهای هومیوپاتی را مطالعه نمایید.

3. استفاده از ترکیب داروها:

اگر نشانه‌های بیماری متعدد باشند و انتخاب یک داروی خاص سخت شود، می‌توان ترکیبی از داروها را بر اساس علائم انتخاب و تجویز کرد. شرط اصلی این است که داروها با هم اثر متضاد یا پادزهری نداشته باشند. این داروها باید مکمل یکدیگر بوده و تأثیر هم‌افزایی داشته باشند تا اثر درمانی آن‌ها تقویت شود.

برای مثال برای درمان گله طیور، دارو به شکل گلبول (حب) در رقت‌های توانمند آماده می‌شود. این گلبول‌ها در یک ظرف تمیز با آب خالص حل شده و آب دارویی در دسترس پرندگان قرار می‌گیرد تا به دلخواه خود بنوشند.

روش دیگر این است که داروی رقیق‌شده با آب مخلوط شده و مایع به‌دست‌آمده با ذرت یا غذای آماده ترکیب شود، زیرا طیور معمولاً غذای مرطوب را بیشتر می‌پسندند.

اگر فقط تعداد کمی از پرندگان نیاز به درمان داشته باشند، می‌توان تکه‌ای نان سفید را با محلول دارویی مرطوب کرد. سپس پرندگان بیمار را از گله جدا کرده و نان دارویی را به آن‌ها داد.

همچنین، اگر دارو به شکل پودر تهیه شده باشد، می‌توان آن را با غذا مخلوط کرد و به پرندگان داد.

اگر فقط یک یا چند پرنده بیمار باشند، بهتر است آن‌ها را برای مراقبت و درمان بهتر از سایر پرندگان جدا کنید. در این حالت، می‌توان گرانول‌های خیس‌شده در رقت‌های مناسب را مستقیماً به پرندگان بیمار داد. برای دستیابی به نتایج مطلوب، حتماً از آب پاک و تمیز استفاده شود.

آیا اثرات دارو نما (پلاسبو) در حیوانات وجود دارد؟

اثرات دارونما در طب انسانی دیده شده است، اما شواهد کمی از تاثیر دارونما بر حیوانات وجود دارد. برخلاف برخی که هومیوپاتی را به عنوان دارونما می‌شناسند، این‌طور نیست زیرا هومیوپاتی در درمان بچه‌ها و حیوانات بسیار مؤثر است. در یک مطالعه که دارونما به ۲۵ حیوان داده شد، مشخص شد که حیوانات فاقد درک این مفهوم هستند و روند طبیعی درمان خود را طی می‌کنند. با این حال، دارونما می‌تواند اثر مثبت بر روی صاحبان حیوانات داشته باشد زیرا آن‌ها از تجویز دارو و عملکرد جدید دامپزشک هومیوپات در ویزیت‌های متعدد انتظار دارند. هومیوپات باید مراقب باشد که تجویز دارونما اگر به زمان طولانی برای مشاهده نتایج نیاز نداشته باشد، تحت درمان فعال، کار غیراخلاقی محسوب می‌شود.

تجویز برای بیماری‌های حاد در حیوانات

هومیوپاتی در درمان بیماری‌های حاد مانند سرماخوردگی، شوک، سوختگی، زخم، جراحات و خون‌ریزی بسیار مؤثر و سریع عمل می‌کند. اگرچه بسیاری از هومیوپات‌ها در موارد حاد از داروهایی مانند Arnica و Rhus tox زیاد استفاده می‌کنند، پیدا کردن دارو و دوز مناسب در این موارد به دقت بیشتری نیاز دارد، مشابه با انتخاب داروی صحیح در بیماری‌های مزمن.

صاحبان حیوانات مانند اسب، سگ و گربه از داروهای هومیوپاتی برای تسریع روند بهبودی با حداقل عوارض جانبی استفاده می‌کنند. برای دامپزشک هومیوپات، آگاهی از رفتار و واکنش حیوانات، توانایی کار با آن‌ها، شناخت رمدی‌ها و درک دوز و پتنسی دارو برای انتخاب مناسب و همچنین دانش در درمان بیماری‌های مزمن ضروری است.

در درمان بیماری‌های حاد، دامپزشک هومیوپات فرصت زیادی برای تحقیق در نرم‌افزار رادار یا کتاب متریا مدیکا ندارد و معمولاً باید به دانش و تجربه خود تکیه کند. اغلب Arnica داروی خوبی برای شروع درمان است، زیرا جلوی تخریب نیروی حیاتی را می‌گیرد و بعد از تجویز آن، فرصت بیشتری برای تحقیق و ادامه درمان فراهم می‌شود.

در درمان آسیب‌های حاد که معمولاً خود به خود بهبود می‌یابند، شفا در هومیوپاتی فرایند داینامیکی است که با سرعت تغییر می‌کند. بنابراین، رمدی‌ها ممکن است با تغییر علائم بیماری به سرعت عوض شوند. حتی درمانگر ممکن است با تغییر علائم، مجبور شود در یک دوره چند روزه 4 تا 6 دارو با پتنسی‌های مختلف تجویز کند تا به بهبودی کامل برسد.

تفاوت بین Ruta و Rhus tox  در درمان حیوانات:

اغلب دامپزشکان هومیوپات در تشخیص و تجویز Rhus tox و Ruta برای درمان آسیب‌های مفصلی مشکل دارند. در بررسی اولیه در کتاب متریا مدیکا، این دو دارو به‌طور کلی مشابه به نظر می‌رسند، اما در عمل تفاوت‌های قابل توجهی دارند. میزان شدت آسیب و عمق جراحت تعیین‌کننده این است که کدام دارو باید تجویز شود.

در جراحات سطحی، مانند پیچ‌خوردگی‌های ساده، صدمه به عضلات یا ضربه مستقیم به بافت همبند، از Rhus tox استفاده می‌شود. در حالی که برای جراحت‌های عمیق‌تر مانند پارگی رباط‌ها و تاندون‌ها، Ruta داروی مناسب‌تری است.

نقش هومیوپاتی در بازدهی کارایی حیوانات

حیواناتی مانند اسب‌های مسابقه و سگ‌های شکاری که باید وظایف خاصی را در زمان‌های معین انجام دهند، گاهی به علت عواملی چون سفر، ملاقات با حیوانات دیگر، تغییرات در آب و غذا، بوی جدید، مکان‌های ناآشنا، شرایط آب و هوایی متفاوت، خستگی، کمبود خواب و استرس دچار مشکلاتی می‌شوند و برای ادامه فعالیت‌هایشان نیاز به درمان فوری دارند. در چنین شرایطی، صاحبان این حیوانات به دنبال سریع‌ترین راه درمان برای راحتی بیشتر حیوانات خود و به‌دست آوردن بهترین نتیجه هستند. بنابراین، در بسیاری از نقاط دنیا، دامپزشکان هومیوپات در مواقع اضطراری کنار این حیوانات حضور دارند.

با این حال، دامپزشکان هومیوپات معمولاً از داروهای مربوط به بیماری‌های مزمن یا درمان‌های سرشتی در این موارد استفاده نمی‌کنند، چرا که این داروها ممکن است علائم را تشدید کرده و مانع از ادامه فعالیت حیوان شوند، مگر اینکه درمان سطحی هیچ تاثیری نداشته باشد. در این صورت، پزشک هومیوپات درمان مایزماتیک را به زمان دیگری موکول می‌کند. برای یک هومیوپات، بدنام شدن و از دست دادن مشتری‌ها کافی است که درست قبل یا حین کار یا مسابقه، یک داروی سرشتی برای حیوان تجویز شود و باعث بدتر شدن علائم قبل از بهبودی گردد و حیوان نتواند به مدت چند روز وظیفه خود را انجام دهد. بنابراین، انتخاب درست دارو و زمان‌بندی آن برای این حیوانات بسیار حیاتی است.

در سگ‌های شکاری که وظایفشان شامل بو کردن مواد منفجره، مواد مخدر یا جستجو و نجات است، استرس‌های شغلی در موقعیت‌های مختلف ممکن است موجب فرسودگی شغلی شود. بسیاری از درمان‌های آلوپاتیک ممکن است قدرت بویایی آن‌ها را مختل کنند. به همین دلیل، بسیاری از مربیان سگ‌ها ترجیح می‌دهند برای درمان آسیب‌های جزئی از هومیوپاتی استفاده کنند تا از دست دادن حس بویایی سگ‌ها کاهش یابد.

سخن پایانی

در نهایت، هومیوپاتی به‌عنوان یک روش درمانی مؤثر و بدون عوارض جانبی قابل توجه، می‌تواند در بهبود و تسریع روند درمان بیماری‌های حاد و مزمن حیوانات کمک زیادی کند. با این حال، برای دستیابی به بهترین نتایج، ضروری است که دامپزشکان هومیوپات تمامی نکات مرتبط با نگهداری داروها، انتخاب درست دارو و دوز مناسب را مد نظر قرار دهند. آگاهی از تفاوت‌های داروها، آشنایی با علائم بیماری‌ها و توانایی تشخیص صحیح وضعیت حیوانات از عوامل کلیدی در موفقیت درمان هومیوپاتیک است. با رعایت این اصول، می‌توان به درمان بهینه و مؤثر برای حیوانات دست یافت و کیفیت زندگی آن‌ها را ارتقا داد.