راهنمای جامع پیگیری درمان در هومیوپاتی: اصول و کاربردها

پیگیری درمان در هومیوپاتی و اهمیت آن

هومیوپاتی یکی از روش‌های درمانی است که به دنبال درمان کامل و پایدار بیماری‌ها است. پیگیری درمان در هومیوپاتی اهمیت بسیاری دارد، زیرا تنها با پیگیری دقیق و مستمر می‌توان به نتیجه مطلوب دست یافت.

پیگیری درمان در هومیوپاتی در موارد دشوار

بیماری‌های مزمن و دشوار نیازمند توجه ویژه‌ای هستند. برخی بیماران ممکن است به علت تأثیرات منفی درمان‌های آلوپاتی به جایی برسند که درمان آن‌ها غیرممکن به نظر برسد. اینجاست که هومیوپاتی می‌تواند به عنوان یک روش درمانی جایگزین موثر باشد.

درمان ناپذیر شدن برخی بیماران به وسیله آلوپاتی

آسیب‌های ناشی از درمان‌های آلوپاتی به تندرستی انسان از بیماری‌های مزمن نیز غم‌انگیزتر و مخرب‌تر است. تصور می‌شود این آسیب‌ها به جایی برسند که درمان آن‌ها امکان‌پذیر نباشد.

هنگامی که داروی هومیوپاتی بیماری مزمن را مداوا نکند

اگر در یک بیماری مزمن با دادن داروی هومیوپاتی درست و با دوز مناسب وضعیت بیمار بهبود پیدا نکند، باید توجه نمود که عاملی در پایداری بیماری نقش دارد. این عامل می‌تواند ناشی از روش زندگی فرد، یا عوامل محیطی باشد که با حذف آن عوامل می‌توان به درمان پایدار دست یافت.

مفهوم بدترشدن نشانه‌ها در ساعت‌های نخستین

بدترشدن ناچیز نشانه‌ها در ساعت‌های نخستین پس از استفاده از داروی هومیوپاتی، نشانه پیش‌آگهی خوب در درمان بیماری‌های حاد با نخستین دوز است. این بدترشدن نشانه‌ها غیرمعمول نیست، زیرا بیماری ناشی از دارو باید از بیماری طبیعی نیرومندتر باشد تا بتواند بر آن پیروز گردد و آن را خاموش کند.

داروی مناسب هومیوپاتیک عارضه‌ای برجای نمی‌گذارد

دارویی که به درستی هومیوپاتیک گزینش شود هیچ‌گونه اثرات بیماری‌زایی بارزی از خود برجای نمی‌گذارد. هنگامی که مناسب‌ترین داروی هومیوپاتی گزینش شود، تاثیر داروی هومیوپاتی تنها بر پایه کارکرد تشابه نشانه‌های آن دارو با نشانه‌های بیماری است و نشانه‌های دارو، جایگزین نشانه‌های ناتوان‌تر بیماری نخستین در احساس داینامیس می‌شوند.

عارضه داروی هومیوپاتی روی بیماران حساس

حتی اگر داروی هومیوپاتی به خوبی گزینش شده باشد، باز هم به هنگام اثر خود بر بیمار، به ویژه چنانچه فرد بسیار حساس باشد، نشانه‌های ناچیز غیرمعمولی ظاهر می‌شود. به این ترتیب، همه این عوارض به راحتی از بین می‌روند مگر فرد تحت تاثیر داروهای بیگانه و یا اشتباه‌های زندگی یا هیجان‌های شدید باشد.

بیماری دارویی خفیف پس از درمان هومیوپاتی

دوز دارویی که به هنگام درمان هومیوپاتیک داده می‌شود، باید در اندازه‌ای باشد که بر بیماری طبیعی غلبه نماید ولی می‌تواند بیماری دارویی خفیفی پدید آورد. چون دوز پایین است بعد از مدتی که اثر دارو برطرف می‌شود، این بیماری دارویی خفیف و زودگذر هم از احساس داینامیس دور مانده و ناپدید می‌شود.

تشخیص بین نشانه‌های ناشی از دارو و بیماری تحت درمان

تشخیص بین نشانه‌های ناشی از دارو و نشانه‌های مربوط به بیماری تحت درمان نیاز به قدرت تشخیص بالای درمانگر دارد. بویژه اگر بیماری به گروه بیماری‌های مزمن و کند اثر مربوط باشد.

سرنوشت نشانه‌های ظاهر شده از داروی کم و بیش مشابه

درصورتی که عوارض داروی هومیوپاتی محدود باشد، چنانچه این نشانه‌ها از دسته‌ی نشانه‌های ویژه و مشخصه بیماری باشند، در آن هنگام آسیب چشم‌گیری به درمان وارد نمی‌کنند. درمان بدون هیچ تاثیر بیمارگونه‌ی غیر معمولی ادامه می‌یابد.

احساس بیمار از عوارض تجویز دارو با دوز بالا

هنگامی که داروی تجویزشده برای بیمار مبتلا به بیماری حاد، به شکل هومیوپاتیک گزینش و در دوز کم تجویز شده باشد، با بهبودی بیمار، هیچ‌گونه عارضه‌ای بر جای نمی‌گذارد. در حالی که اگر دوز دارو بیش از اندازه مورد نیاز باشد، در ساعت‌های نخستین پس از دارو، بدتر شدن نشانه‌ها را خواهیم داشت. این بدترشدن نشانه‌ها مشابه بیماری نخستین است.

ردپای نشانه‌های جسمی قبلی در زمان فروکش کردن نشانه‌های روحی روانی

ادامه یافتن نشانه‌های جسمی نخستین، به وسیله ردپای آن‌ها که بسیار هم آشکار نیستند، مشخص می‌گردد. در هنگامی که نشانه‌های روحی روانی به طور گذرا فروکش نموده است، آن‌ها برجسته می‌شوند.

پیگیری درمان در هومیوپاتی بیماران روانی

وقتی یک بیمار روانی (مثل دیوانگی یا شیدایی) دچار حالت حاد می‌شود، خصوصاً به علت عواملی مثل مصرف اتانول، و نشانه‌هایی مثل ترس و اضطراب در فردی که قبلاً آرام بوده، شدیدتر می‌شود، باید به سرعت اقدام به درمان کرد.

حتی اگر این بیماری از یک زمینه‌ی درونی ناشی شده باشد، در این شرایط حاد، تجویز داروی آنتی سوریک مناسب نیست. به جای آن، باید از داروهای غیرآنتی سوریک مثل Aconite, Belladonna, Stramonium, Hyoscyamus, Mercury استفاده کرد تا وضعیت حاد فروکش کند و بیماری به حالت پنهان خود بازگردد. سپس در فرصت مناسب می‌توان درمان ضد سوریک را هم آغاز کرد.

مدیریت بعد از حمله حاد دیوانگی

بعد از کاهش حالت حاد، بیمار از نظر ذهنی و احساسی بهبود می‌یابد ولی کاملاً شفا نمی‌یابد.

بدون اتلاف وقت، باید داروی آنتی سوریک (و گاهی آنتی سیفایلیتیک) به او داده شود تا مایزم مزمن سورا درمان شود، چون سورا دوباره به حالت خفته درآمده و ممکن است خود را به شکل بیماری ذهنی یا احساسی نشان دهد.

بیمار باید رژیم تجویزی را به خوبی رعایت کند.

به ندرت بیماری‌های ذهنی و احساسی خود به خود درمان می‌شوند. در بیمارستان‌های روانی هم به ندرت تختی برای بیماران تازه وارد پیدا می‌شود مگر یکی از بیماران قبلی درگذرد.

این ناکارآمدی طب سنتی را نشان می‌دهد، در حالی که تنها هومیوپاتی می‌تواند شفا بخش باشد.

بدون درمان آنتی سوریک باید منتظر حمله بعدی بود:

بدون درمان آنتی سوریک (و گاهی آنتی سیفایلیتیک)، باید منتظر حمله دیگری بود که با یک علت خفیف‌تر ایجاد می‌شود و نشانه‌های روانی زودرس‌تر، طولانی‌تر و شدیدتر از قبل است.

سورا به یک ناهنجاری ذهنی متناوب یا پیوسته تبدیل می‌شود که درمان آن با داروی آنتی سوریک بسیار دشوارتر خواهد بود.

پیگیری درمان در هومیوپاتی تب‌های نوبه‌ای

اگر دارویی که به روش هومیوپاتیک در درمان تب نوبه‌ای استفاده شده اثر کامل نداشته باشد، و زندگی در مناطق باتلاقی مانع درمان نباشد، این به معنی وجود زمینه مایزمی سورا است و باید داروی آنتی سوریک تا شفا کامل تجویز شود.

عوارض دارویی خفیف اهمیت چندانی ندارند

اگر فردی از چند نشانه ناچیز شکایت کند، پزشک نباید آن را یک بیماری پیشرفته در نظر بگیرد. یک اصلاح کوچک در رژیم غذایی یا شیوه زندگی کافی است.

جایگزینی داروی نادرست در پیگیری درمان موارد اضطراری

در یک مورد اضطراری، اگر پزشک ببیند که داروی انتخاب شده اشتباه است و حال بیمار بهتر نشده، باید داروی هومیوپاتیک دیگری را انتخاب کند که با شرایط و نشانه‌های جدید بیمار همخوانی داشته باشد.

پیگیری موارد درمان نشده با داروهای با کنش متناوب

داروهایی مثل Ignatia, Bryonia, Rhus-t و Belladona دارای اثر متناوب هستند. اگر پس از تجویز دارو نشانه‌های بهبودی ظاهر نشد، می‌توان با تجویز دوز دوم از همان دارو بهبودی را ایجاد کرد.

نشانه‌های بهبودی یا بدتر شدن

اولین نشانه‌های بهبودی به صورت احساس آسایش بیشتر، آرامش، روحیه بالاتر و بازگشت به حالت طبیعی ظاهر می‌شوند.

اولین نشانه‌های وخامت بیماری با احساس گرفتگی، فشار بیشتر، درماندگی و بدتر شدن وضعیت عمومی و عملکرد فرد بروز می‌کنند.

نشانه‌های بهبودی در سطح احساسی و ذهنی بی‌درنگ پس از دادن دوز درست قابل پیش‌بینی هستند.

اگر دوز بالایی داده شود، اثرات بد آن در این دو سطح نمایان می‌شود.

پیگیری درمان در شرایطی که فرد بیان کاملی از دگرگونی ندارد

اگر بیمار نتواند دگرگونی‌ها را بیان کند، باید نشانه‌های یادداشت شده بیمار را دوباره بررسی کنیم. اگر نشانه‌های ذهنی و احساسی بهبود یافته‌اند و هیچ نشانه جدیدی ایجاد نشده، باید نتیجه گرفت که دارو اثر داشته است.

پیگیری موارد با وخامت شدید

اگر بیمار از نشانه‌های جدید مهمی شکایت کند که به داروی نادرست مربوط باشد، حتی اگر تلاش کند که ما را متقاعد کند که حالش بهتر شده، نباید به سخنان او اعتنا کنیم و باید در نظر داشته باشیم که وضع او بدتر شده است.

در نهایت، توجه به تغییرات روانی و احساسی بیمار، مدیریت صحیح داروها و پیگیری دقیق علائم، کلید موفقیت در درمان بیماران روانی با روش هومیوپاتیک است.

ملاحظات غذایی و دارویی برای بیماران روانی

ضرورت پرهیز از مواد غذایی با ویژگی دارویی

در هومیوپاتی، داروها با دوز کم تجویز می‌شوند. بنابراین، باید در طول درمان هر چیزی که ممکن است تأثیر دارویی داشته باشد را از رژیم غذایی فرد حذف کنیم تا تداخل دارویی ایجاد نشود. مثل صدای نرم فلوت در نیمه‌شب که می‌تواند قلب انسان را به خلسه ببرد، مواد غذایی با تأثیر دارویی در محیطی که با درمان همخوانی ندارد، بی‌اثر خواهند بود.

مواد غذایی با ویژگی دارویی

برای بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن، شناخت مواد غذایی که ویژگی دارویی دارند بسیار مهم است. این بیماری‌ها معمولاً به دلیل تأثیرات این مواد و اشتباهات مرتبط با سبک زندگی بدتر می‌شوند. مواد غذایی که تأثیرات دارویی دارند و با درمان هومیوپاتیک تداخل دارند، عبارتند از:

• قهوه، چای چینی و دیگر چای‌های گیاهی
• افشرده‌ی جو که مواد گیاهی دارویی به آن‌ها افزوده شده
• نوشیدنی‌های سکرآور که به آن‌ها ادویه دارویی اضافه شده
• مواد تقویت کننده قلب، شکلات‌های ادویه‌دار، مواد آرایشی مایع، عطرها
• گل‌های با بوی نافذ در اتاق، خمیردندان‌های پزشکی، عنبره
• غذاها و سس‌های ادویه‌دار، کلوچه‌های ادویه‌دار، بستنی‌های دارویی مثل قهوه و وانیل
• گیاهان دارویی خام در سوپ و آش، سبزیجات دارویی مثل کرفس، جعفری، ترخون
• پنیر مانده یا گوشت کهنه و دارای تأثیر دارویی (مثل گوشت خوک، اردک، غاز، گوساله جوان)
• گوشت‌های نمک‌سود و انواع پیش‌غذاها

پرهیز از زیاده‌روی در مصرف شکر و نمک

باید از هر نوع زیاده‌روی در مصرف شکر، نمک و نوشابه‌های سکرآور که رقیق نشده‌اند، پرهیز کرد. همچنین، از اتاق گرم، لباس زیر پشمی، زندگی بی‌تحرک در مکان‌های بسته، حرکات تکراری و منفعل مثل رانندگی، سوارکاری و تاب‌سواری، مراقبت‌های بیش از حد، خواب نیمروزی طولانی، مطالعه در حالت درازکش، بیدار ماندن تا دیروقت، تمیز نبودن، عیاشی بیش از حد، ضعف ناشی از مطالعه مطالب شهوانی، خودارضایی یا آمیزش گسسته باید دوری کرد.

برداشتن موانع درمان و ایجاد شرایط مناسب

در بیماری‌های مزمن، بهترین روش زندگی برای بیمارانی که دارو مصرف می‌کنند، این است که موانع را از مسیر درمان برداریم و در صورت لزوم شرایط متضاد با آن را فراهم کنیم. سرگرمی‌های ذهنی و عاطفی بی‌ضرر، تمرینات ورزشی در فضای باز، پیاده‌روی، فعالیت بدنی سبک و خوراک و نوشیدنی مناسب و غیر دارویی، از جمله این شرایط هستند.

ضرورت رعایت نکردن پرهیز غذایی در بیماری‌های حاد

در بیماری‌های حاد (به جز در مواردی که فرد هذیان دارد)، گرایش‌های غریزی فرد راهنمای خوبی برای تعیین نوع غذای او هستند. نباید بیمار را وادار به استفاده از غذای خاصی کرد یا آنچه که او می‌پسندد را از او دور کرد.

شیوه برخورد با گرایش‌های ویژه بیمار در بیماری‌های حاد

در بیماران حاد، معمولاً فرد به غذاها و نوشیدنی‌هایی که تسکین او می‌دهند گرایش دارد. این یک نیاز گذرا و لحظه‌ای است و نه یک اقدام درمانی واقعی. اگر این خواسته‌ها در حد معقول باشند، مانعی برای درمان ایجاد نخواهند کرد. در بیماران حاد، هرچه باعث رضایت بیمار می‌شود (مثل گرمای رختخواب و اتاق) باید فراهم شود و از هرچه که باعث فشار ذهنی و احساسی آن‌ها می‌شود، باید پرهیز کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان به بهبود و شفا نزدیک‌تر شد و تأثیر مثبت درمان هومیوپاتیک را افزایش داد.

کارهای کمکی به درمان هومیوپاتی

اثر مغناطیس، الکتریسیته و گالوانیزه بر روی داینامیس

نیروهای داینامیک معدنی، مغناطیسی، الکتریسیته و گالوانیزه (مغناطیس شیمیایی) می‌توانند در درمان هومیوپاتیک نقش مؤثری ایفا کنند. این نیروها از طریق مصرف دهانی، مالش بر پوست یا بویایی تأثیرگذار هستند. به ویژه برای افرادی که حساسیت و تحریک‌پذیری آن‌ها آسیب دیده یا احساس‌های غیرطبیعی و حرکات غیرارادی ماهیچه‌ای دارند، این نیروها مؤثر هستند. با این حال، نحوه استفاده از الکتریسیته و گالوانیزه در درمان هومیوپاتی هنوز مشخص نیست و اثرات تسکینی آن‌ها همراه با تأثیرات زیانبخش ثبت شده است.

شیوه استفاده از مغناطیس در درمان

نیروی مغناطیسی با استفاده از قطب‌های مثبت و منفی می‌تواند در درمان به کار رود. هر دو قطب به یک میزان نیرومندند ولی عمل درمانی آن‌ها متضاد است. دوز آن‌ها را می‌توان با افزایش یا کاهش مدت زمان استفاده تنظیم نمود. اگر اثر مغناطیسی بسیار زیاد باشد، با استفاده از یک صفحه صیقلی از جنس روی می‌توان آن را خنثی کرد.

مغناطیس حیوانی (مسمریسم)

مغناطیس حیوانی یا مسمریسم، نیرویی متفاوت با سایر درمان‌ها و هدیه‌ای الهی است که می‌تواند نیروی حیاتی مسمریسم تندرست را با لمس یا بدون لمس و حتی از مسافت به بیمار منتقل کند. این نیرو به روش‌های گوناگون عمل می‌کند و می‌تواند نیروی حیاتی فرد را بهبود بخشد. کسانی که این نیرو را منتقل می‌کنند، باید از نیکخواهی و میل جنسی کم برخوردار باشند تا بتوانند به درستی این انرژی را به بیمار منتقل کنند.

در انتقال نیروی مسمریسم، پاس‌های مثبت و منفی وجود دارد. پاس‌های مثبت نیروی حیاتی را وارد بدن بیمار می‌کنند و پاس‌های منفی انرژی اضافی را تخلیه می‌کنند. این پاس‌ها به طور معمول با حرکات دست درمانگر در نزدیکی بدن بیمار انجام می‌شود. پاس‌های منفی، به ویژه در سرعت بالا، برای افراد با ناتوانی مزمن مضر هستند.

نقش درمانی حمام با آب خالص

حمام‌های آب خالص هم از نظر تسکینی و هم از نظر هومیوپاتیک مفید هستند و می‌توانند به اثر دارو در بیماری‌های حاد و مزمن کمک کنند. دمای مناسب برای این حمام‌ها بین 31 تا 34 درجه سانتی‌گراد است که می‌تواند بافت‌هایی که به دلیل یخ زدگی، غرق شدگی یا خفگی آسیب دیده‌اند را بهبود بخشد.

به عنوان یک روش هومیوپاتیک، فردی که دچار کمبود حرارت حیاتی شده است، پس از بهبود از یک بیماری مزمن، باید در آبی با دمای 7 تا 13 درجه سانتی‌گراد به طور لحظه‌ای غوطه‌ور شود تا به اثر دارو کمک کند. همچنین، در دوره نقاهت، غوطه‌وری لحظه‌ای تکرار شود تا انقباض طبیعی بدن بازگردد. در این روش، افزایش دمای آب سرد به مدت چند دقیقه اثر تسکینی دارد ولی نباید نگران کنش مقابل آن بود.

این روش‌ها و کارهای کمکی به درمان هومیوپاتی می‌توانند در بهبود وضعیت بیماران نقش مؤثری ایفا کنند و با توجه به شرایط و نیازهای هر فرد، به کار گرفته شوند.

سخن پایانی

در هومیوپاتی، پیگیری درمان نقش حیاتی در بهبود و درمان کامل بیماران ایفا می‌کند. توجه به نشانه‌های جدید، مدیریت دقیق داروها، و ایجاد شرایط مناسب برای بیمار می‌تواند تأثیرات مثبت چشمگیری داشته باشد. علاوه بر این، بهره‌گیری از روش‌های کمکی مانند استفاده از مغناطیس، الکتریسیته، مسمریسم و حمام آب خالص می‌تواند فرآیند درمان را تسریع کند. نهایتاً، با رعایت نکات تغذیه‌ای و سبک زندگی صحیح، بیماران می‌توانند به بهبود پایدار دست یابند.