درمان با پزشکی فرامولکولی [این همون درمانیه که دنبالشی!!]

آنچه در این مقاله می خوانید…

در دنیای پزشکی، دو رویکرد اصلی برای درمان بیماری‌ها وجود دارد: طب کلاسیک یا پزشکی مولکولی و پزشکی فرامولکولی. طب کلاسیک بر پایه علم شیمی و بیوشیمی بنا شده و تمرکز آن بر مولکول‌ها و ساختارهای شیمیایی است. این رویکرد شامل استفاده از داروهای شیمیایی برای درمان بیماری‌ها است که با وجود اثرات درمانی مثبت، ممکن است عوارض جانبی نیز داشته باشند. با این حال، پیشرفت‌های اخیر در طب کلاسیک توانسته است این عوارض را به حداقل برساند.

در مقابل، پزشکی فرامولکولی به جنبه‌های فراتر از مولکول‌های شیمیایی می‌پردازد و از فضای اطراف مولکول‌ها و نیروهای بین مولکولی برای درمان استفاده می‌کند. این رویکرد از داروهای هومیوپاتی بهره می‌برد که به دلیل ماهیت غیرمولکولی‌شان، عوارض جانبی کمتری دارند. این مقاله به بررسی اصول و مزایای درمان با پزشکی فرامولکولی و نقش داروهای هومیوپاتی در این رویکرد درمانی می‌پردازد.

معرفی پزشکی فرامولکولی

قصد دارم در اینجا پزشکی فرامولکولی را برای شما توضیح دهم، برای توضیح پزشکی فرامولکولی اجازه دهید که اول به طب کلاسیک که نام دیگر آن پزشکی مولکولی است بپردازم .

طب کلاسیک یا همان پزشکی مولکولی

برای اینکه بهتر متوجه شوید وقتی می‌گوییم پزشکی مولکولی منظورمان چیست؟ در نظر بگیرید فردی مبتلا به بیماری دیابت یا قند خون بالا است ، مسلما در طب کلاسیک یا پزشکی مولکولی به دنبال افزایش مولکول گلوکز به عنوان قند خون می‌گردد وقتی که مشخص شد و محرز شد که یک نفر قند‌خون بالا دارد برای درمان از داروی شیمیایی به اسم متفورمین استفاده می شود که متفورمین ساختار مولکولی دارد ، با مصرف متفورمین در واقع قند خون بالای فرد بیمار کاهش پیدا کرده و بهبود پیدا میکند.

بنابراین آنچه که در طب کلاسیک با آن سرو کار داریم : بیوشیمی(مطالعهٔ فرایندهای شیمیایی در جانداران زیستی است)، شیمی. که بیوشیمی و شیمی درباره مولکول صحبت می‌کنند بنابراین طب کلاسیک رو اصطلاحا طب مولکولی هم گفته می‌شود به خاطر اینکه با مولکول‌های شیمیایی سرکار دارد.

پزشکی فرامولکولی

وقتی از پزشکی فرامولکولی صحبت می‌کنیم ،ما از واژه فرا مولکولی استفاده می‌کنیم اگر پزشکی مولکولی بر پایه علم شیمی یا بیوشیمی بنا نهاده شده است، پزشکی فرامولکولی بر اساس شیمی فرامولکولی بنا نهاده شده است ،در پزشکی مولکولی یا طب کلاسیک بر پایه ساختار مولکول‌ها صحبت می‌کنند ،اقدامات تشخیصی و اقدامات درمانی را بر اساس آن انجام می دهند ، ولی در پزشکی فرامولکولی که وابسته به شیمی فرامولکولی است به جای خود مولکول از فضای اطراف مولکول، فرامولکول استفاده میشود ، نیروها و اطلاعاتی که اطراف ساختار مولکولی وجود دارد.

برای اینکه بتوانم بهتر این مطلب را توضیح دهم بیاید با همدیگر مروری داشته باشیم در مورد قند و نبات، به این معنی که وقتی که ما قند را استفاده می‌کنیم ، در واقع مولکول‌های گلوکز را وارد بدن خود می‌کنیم و وقتی نبات را استفاده می‌کنیم همان مولکول‌ها را وارد بدنمان می‌کنیم.

اما یک اتفاقی افتاده است و آن هم این است که برای تهیه نبات، مولکول‌های گلوکز را تحت حرارت زیاد قرار می‌دهند و بعد از آن طی مراحلی نبات تهیه می‌شود . از نظر مولکولی هیچ تفاوتی بین قند و نبات وجود ندارد ولی وقتی که شما قند را استفاده می‌کنید در مقایسه با زمانی که شما نبات را استفاده می‌کنید متوجه می‌شوید که وقتی نبات را استفاده می‌کنید حرارت بدنتان بالا می‌رود علیرغم اینکه این دو ساختار مولکولیشان برابر است. تفاوت در کجاست؟

در فضای فرامولکولی حرارتی که از آن صحبت کردیم به هنگام تهیه نبات مورد استفاده قرار می‌گیرد دقیقا در فضای اطراف مولکول گلوکز قرار می‌گیرد و فردی که نبات را می‌خورد آن احساس گرمی به او دست می‌دهد. یک مثال قدیمی وجود دارد که میگویند مادربزرگ‌ها وقتی که هر کسی دچار مشکلی می‌شود اصطلاحا میگفتند سردیش کرده است ، بلافاصله تجویز می‌کردند که آب جوش و نبات استفاده کنند .چرا ؟ به خاطر اینکه از این خاصیت فرامولکولی مولکول گلوکز استفاده می‌کردند بنابراین می‌بینید که از نظر ساختار مولکولی تفاوتی وجود ندارد ولی خواصی وجود دارد.

بررسی فضای اطراف مولکول ها در پزشکی فرامولکولی

اطلاعاتی وجود دارد در فضای اطراف مولکول‌ها نیروهای بین مولکولی و موارد این چنینی که ویژگی های خاصی را به آن مولکول می‌دهد که در پزشکی فرامولکولی ما به این ویژگی‌های خاص کار داریم که در زمینه تشخیص بیماری‌ها ما از خاصیت‌ها یا ویژگی‌های فرامولکولی مولکول‌های بدن بیمار استفاده می‌کنیم وهمچنین در درمان از داروهای فرامولکولی استفاده می‌کنیم، داروهایی که حاوی اطلاعات فضای اطراف مولکول‌ها هستند به این ترتیب پزشکی فرامولکولی که یک نوع طب تلفیقی است که در آینده توضیحات بیشتری ارائه خواهد شد بر اساس شیمی فرامولکولی کار می‌کند و موضوع صحبت شیمی فرامولکولی، نیروهای بین مولکولی یا اطلاعات مولکولی است که در فضای اطراف مولکول‌ها قرار دارد .

جایگاه طب کلاسیک در پزشکی فرامولکولی

در پاسخ به این پرسش که جایگاه طب کلاسیک در پزشکی فرامولکولی کجاست ؟ لازم است این مورد توضیح داده شود. همچنان که قبلاً هم به آن اشاره شده بود ، محور تمام شاخه‌های طب تلفیقی، طب کلاسیک است و پزشکی فرامولکولی از این قاعده مستثنا نیست. به این معنی که تمام اقدامات تشخیصی که در طب کلاسیک صورت می‌گیرد به واسطه پیشرفت‌های غیر قابل انکاری که درطب کلاسیک وجود داشته است محور اصلی اقدامات تشخیصی در پزشکی فرامولکولی است .

در نظر بگیرید به دلیل کمر درد به پزشک متخصص در طب کلاسیک مراجعه کرده‌اید ،اقدامات تشخیصی متعددی مثل سی تی اسکن ، ام آر آی انجام گرفته است، ولی پاسخ درمانی مناسبی دریافت نکردید. وقتی که به پزشکی فرامولکولی مراجعه می‌کنید دقیقا با همان صحنه مواجه می‌شوید، تمام آن اقدامات اولیه صورت می‌گیرد، شرح حالی از شما گرفته می‌شود، معاینه فیزیکی صورت می‌گیرد و از شما می‌خواهند که اگر قبلا اقدامات تشخیصی خاصی در طب کلاسیک صورت گرفته است ،گزارش آن‌ها را ارائه دهید.

علاوه بر گزارشی که از اقدامات تشخیصی در طب کلاسیک ، شما ارائه می‌دهید با استفاده از اقدامات تشخیصی دیگر که از سایر طب‌ها گرفته شده است ،از جمله هومیوپاتی و طب سنتی، یک سری اقدامات تشخیصی کامل تری در پزشکی فرامولکولی صورت می‌گیرد .

به این ترتیب محور اصلی پزشکی فرامولکولی ،طب کلاسیک است و به ویژه اقدامات تشخیصی که در این طب صورت گرفته است بسیار به پزشکی فرامولکولی کمک کرده است.

بررسی داروهای طب کلاسیک و پزشکی فرامولکولی

در دنیای پزشکی، درمان‌ها معمولاً شامل استفاده از داروهای شیمیایی است که علیرغم مزایای درمانی، ممکن است عوارض جانبی نیز داشته باشند. با پیشرفت‌های طب کلاسیک، این عوارض کاهش یافته‌اند، اما همچنان وجود دارند. در مقابل، پزشکی فرامولکولی به جنبه‌های غیرشیمیایی درمان توجه دارد و از داروهای هومیوپاتی استفاده می‌کند که به دلیل ماهیت غیرمولکولی‌شان، عوارض جانبی کمتری دارند. می خواهیم اصول و مزایای پزشکی فرامولکولی و نقش داروهای هومیوپاتی در این رویکرد درمانی بپردازیم.

بررسی داروهای طب کلاسیک

در دانشکده های پزشکی طب کلاسیک آنچه که به دانشجویان پزشکی آموزش داده می‌شود، این است که هر دارویی که تجویز می‌کنند به نوعی سمی است که مزایای آن برای هر بیماری بیشتر از معایب آن است. به طور ضمنی این معنی را می‌دهد که هر دارویی که در حال حاضر در طب کلاسیک وجود دارد بدون عارضه نیست ، علیرغم اینکه به منظور کمک به بیمار و درمان بیماری در نظر گرفته شده است با این حال مصرف طولانی مدت آن می‌تواند عارضه ایجاد کند.

هرچند با پیشرفت‌هایی که در طب کلاسیک صورت گرفته است میزان این عوارض و شدت آن بسیار کاهش پیدا کرده است . به طوری که یک فرد می‌تواند تا مدت‌های طولانی از داروهای موجود استفاده کند و کمترین عارضه جانبی را تجربه کند.

بررسی داروهای پزشکی فرامولکولی

وقتی صحبت از پزشکی فرامولکولی می‌شود به جنبه‌هایی فراتر از مولکول های شیمیایی اشاره میکند که همانگونه که قبلا به آن اشاره شده بود به فضای اطراف مولکول ها اشاره می کند که خواص درمانی واطلاعات دارویی آنجا وجود دارد و طی فرآیند خاصی این اطلاعات مورد استفاده قرار می‌گیرد .

بنابراین آنچه که در پزشکی فرامولکولی مورد استفاده قرار می‌گیرد تحت عنوان داروهای فرامولکولی خوانده می شود یا نامیده می شود. با توجه به اینکه ابزار درمانی در پزشکی فرامولکولی داروهای هومیوپاتی هستند و داروهای هومیوپاتی را از منابع مختلفی تهیه می کنند بنابراین می‌توانیم بگوییم که با توجه به ماهیت داروهای هومیوپاتی ما در واقع در پزشکی فرامولکولی با داروهای فرامولکولی مواجه هستیم .

به این ترتیب آنچه که در پزشکی فرامولکولی مورد استفاده قرار می‌گیرد و آن را جزو درمان‌های غیردارویی قرار میدهد ، در واقع استفاده از داروهای هومیوپاتی تحت عنوان داروهای فرامولکولی است، این داروها به واسطه اینکه ماهیت شیمیایی ندارند، ماهیت مولکولی ندارند از کمترین عارضه جانبی برخوردار خواهند بود.

سخن پایانی

پزشکی فرامولکولی، به عنوان یک رویکرد نوین در عرصه درمان، توجه به جنبه‌های فراتر از ساختارهای شیمیایی و مولکولی را مورد تاکید قرار می‌دهد. برخلاف طب کلاسیک که بر مولکول‌ها و داروهای شیمیایی متکی است، پزشکی فرامولکولی از فضای اطراف مولکول‌ها و اطلاعات بین مولکولی برای تشخیص و درمان بیماری‌ها استفاده می‌کند.

با توجه به پیشرفت‌های قابل توجه طب کلاسیک در کاهش عوارض دارویی و افزایش اثربخشی درمان‌ها، ادغام این دو رویکرد می‌تواند نتایج مثبتی به همراه داشته باشد. پزشکی فرامولکولی می‌تواند به عنوان مکملی برای طب کلاسیک عمل کرده و با بهره‌گیری از تشخیص‌ها و درمان‌های غیرشیمیایی، به کاهش عوارض جانبی و افزایش کیفیت زندگی بیماران کمک کند. به این ترتیب، ترکیب هوشمندانه و آگاهانه این دو شاخه از پزشکی می‌تواند افق‌های جدیدی را در درمان بیماری‌ها و ارتقای سلامت عمومی باز کند.